 |
|||||||||||||
   |
“Ik fotografeer omdat de werkelijkheid wonderlijker is dan alles wat ik kan schilderen.”
Documentaire- en reisfotografie
De fotografe Anno van der Heide is veelzijdig: ze is ook beeldend kunstenaar, filmmaker en journalist. Sinds enkele jaren ligt de nadruk op de documentaire fotografie. Ze fotografeert vooral mensen: in ontwikkelingslanden, tijdens manifestaties, muziekfestivals, op de filmset of voorbijgangers op straat.
Naast autonome documentaire foto’s die geregeld op tentoonstellingen verschijnen, maakt ze in opdracht reisfoto’s, portretfoto’s en journalistieke fotoreportages. Voor tijdschriften en dagbladen schrijft ze desgevraagd ook de tekst.
Schilderen met de camera
Haar foto’s zijn ongepolijst en persoonlijk, door haar kunstachtergrond hanteert ze een eigenzinnige vorm van esthetiek. Als straatfotograaf maakt ze intieme portretten van de meest uiteenlopende voorbijgangers, die zij uit respect nooit met een telelens fotografeert, maar van heel dichtbij. Vaak poseren de passanten spontaan: althans enkele seconden. Die foto moet wel meteen raak zijn, anders is het moment voorbij. Anno grijpt daarbij op geen enkele manier in. Ook fotografeert ze zoveel mogelijk met natuurlijk licht. Die werkwijze leidt tot een schilderachtige rauwheid.
In de fotoserie uit Sevilla –zoals van de Feria de Abril - komt het kleurrijke van haar abstracte schilderijen sterk terug. Andere foto’s lijken geregisseerde filmscènes, zoals de foto van het jongetje dat in de dierentuin vanachter een beslagen ruit voor een nijlpaard neerknielt. Toch ensceneert Anno niets. Ze kijkt met een schildersoog en ziet telkens ontroerende of grappige momenten. Uit haar portretten spreekt warmte en betrokkenheid. Tegelijkertijd blijft Anno een buitenstaander die haar verwondering uitdrukt.
Afrika
Anno van der Heide kreeg als fotografe bekendheid door een reeks overzichtstentoonstellingen van haar Afrikaanse foto’s. De tentoonstelling Water, bron van leven (2001) was in de verkeerskoker van de Oosterscheldekering in Zeeland. Op deze bijzondere locatie waar het zeewater tegen de muren klotst, hingen een half jaar lang meer dan honderd reisfoto’s uit Afrika waarin water of het gebrek daaraan een rol speelde.